گالوانیزاسیون و انواع آن
گالوانیزاسیون و یا گالوانیزه کردن یکی از روش های اقتصادی و به صرفه به منظور محافظت از فلزات در محیط های خورنده است.
در این روش فلزپایه به منظور جلوگیری از مقاومت در برابر خوردگی و زنگ زدگی به طور کامل با لایه ای فلز روی پوشانده می شود.
به همین منظور می توان فلز پایه را در حمام مذاب روی غوطه ور نمود.
فلز روی دارای خاصیت حفاظت کاتدی است.
خاصیتی که در آن کاتد جایگزین آند می شود و با ایجاد یک سطح هم پتانسیل و مثبت در کلیه مناطق سطح فلز، از ورود یون های فولاد به محیط اطراف جلوگیری می کند.
در نتیجه جریان خوردگی را متوقف می کند.
این یکی از دلایل اصلی و مهمی است که در فرآیند گالوانیزاسیون از فلز روی استفاده می گردد.
انتخاب وزن و ضخامت فلز روی به کار رفته در فرآیند این روش محصول به عوامل بسیاری بستگی دارد که از این میان می توان به مواردی همچون:
- هزینه گالوانیزه نمودن
- محیطی که فلز در آن قرار خواهد گرفت
- طول عمر فلز گالوانیزه شده
اشاره نمود.
هر چه ضخامت فلز روی بیشتر باشد، میزان مقاومت پوشش و در نتیجه مقاومت فلز در برابر خوردگی و زنگ زدگی بیشتر می شود.
ورق ها و مفتول های فولادی بعد از فرآیند گفته شده به منظور استفاده در محیط های رو باز و در معرض آب و هوای مرطوب و همچنین در محیط های خورنده ای همچون دریا مناسب و قابل استفاده می باشند.
انواع روش های گالوانیزاسیون
درواقع به فرآیند گالوانیزه کردن فولاد سیاه گفته می شود که طی آن فولاد سیاه دارای خاصیت ضد زنگ زدگی و ضد خورندگی خواهد شد.
فرآیند گالوانیزاسیون این محصول به روش های مختلفی انجام می شود.
از انواع این روش میتوان به به سرد و گرم اشاره کرد که خاصیت ضد زنگ زدگی و خوردگی را به طرق مختلف برای فولاد به وجود می آورد.
روش گالوانیزه گرم، قدیمی تر و رایج تر از گالوانیزاسیون سرد می باشد.
فولاد گالوانیزه شده به روش گرم به دلیل ضخامت لایه روی، اغلب در فضاهای باز و یا فضاهایی که بیشتر در معرض خوردگی هستند کاربرد دارند.
اما روش سرد برای فولادهایی با ضخامت کم کاربردی و قابل استفاده است.
یکی دیگر از تفاوت های گرم و سرد، ضخامت لایه روی می باشد.
ضخامت لایه روی در روش گالوانیزاسیون گرم بیشتر از ضخامت لایه روی در سرد آن است.
در روش گرم ضخامت لایه روی حدود 100 تا 130 میکرون و در روش سرد 25 میکرون می باشد.
گالوانیزاسیون گرم
این روش یکی از قدیمی ترین و رایج ترین روش های گالوانیزاسیون می باشد که به دلایل بسیاری مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.
در این روش تولید، فلز پایه که غالبا فولاد است، در مخزن روی مذاب با دمای 460 درجه سانتی گراد غوطه ور می شود.
به این صورت که ابتدا مخزن روی مذاب آماده و سپس فولاد سیاه درون مخزن قرار می گیرد.
و با غوطه ور شدن در مخزن، واکنش های شیمیایی بین فولاد و روی شروع می شود.
طی این فرآیند، چندین لایه متشکل از ترکیب آهن و روی تشکیل می گردد.
سپس بعد از خارج نمودن آن از مخزن، در اثر واکنش لایه روی با اکسیژن و کربن، یک پوشش آلیاژی محافظ در برابر خوردگی، زنگ زدگی و سایش ایجاد می شود.
ضخامت لایه گالوانیزاسیون در این روش حدودا 100 الی 130 میکرون می باشد.
رنگ لایه گالوانیزه توسی مات و کدر بوده و دارای سطحی غیریکنواخت و ناصاف می باشد.
سادگی این فرآیند، یکی از دلایل عمده در برتری روش گالوانیزاسیون گرم نسبت به دیگر روش ها می باشد.
از کاربردهای این روش می توان به مواردی همچون ساخت انواع توری از جمله توری حصاری، توری مرغی، توری پرسی، پایه فنس و … اشاره نمود.
گالوانیزاسیون سرد
گالوانیزاسیون سرد یکی دیگر از انواع روش های گالوانیزاسیون است که مراحل آن به اختصار در این قسمت توضیح داده می شود.
در این روش، محلول نمک روی و آب و یا نمک روی و محلول اسیدی بر روی فلز موردنظر اسپری می شود.
لایه گالوانیزاسیون در این روش حدودا 25 میکرون می باشد.
برخلاف روش گالوانیزاسیون گرم، ظاهری براق و یکنواخت دارد.
ضخامت کم لایه روی در روش سرد، موجب شده تا این روش به منظور گالوانیزه نمودن فلزات با ضخامت کم مورد استفاده قرار گیرد.
از کاربردهای این روش می توان به مواردی همچون استفاده در صنایع خودروسازی، قطعه سازی، پیچ و مهره و … اشاره نمود.
جهت مطالعه و آشنایی بیشتر با انواع فلنج و اتصالات گالوانیزه اینجا کلیک نمایید.
به دلیل نوسانات بازار، لطفا جهت آگاهی از به روزترین قیمت ها با کارشناسان ما در آسیا استیل در تماس باشید. تلفن:37671-021