نحوه ساخت پروفیل

پروفیل‌های ساختمانی به ۲ روش مستقیم و غیر مستقیم تولید می‌شوند. در روش مستقیم نوار فلزی در اثر عبور از بین قالب‌هایی در دو طرف بالا و پایین شکل می‌گیرد. هرزگردهایی نیز در کناره‌های نوار برای کنترل و شکل دهی آن وجود دارد. برای پروفیل‌های با سطح مقطع بسته، یک دستگاه جوش لبه‌ها را به هم اتصال می‌دهد.

طراح پروفیل با انجام محاسبات میزان نیرو و زوایای شکل نهایی پروفیل، قالب‌ها و نحوه شکل دهی پروفیل را تنظیم و طراحی می‌نماید.

پروفیل تولیدی به دلیل اعمال نیرو از طرف قالب‌ها و همچنین حرارت ناشی از دستگاه جوش، دچار اعوجاج می‌گردد. قالب‌ها و دستگاه‌های پیچش‌گیر پروفیل در حال تولید را اصلاح می‌کند. در نهایت پروفیل‌ها در طول‌های ۶۶ متری بریده، بسته‌بندی و روانه بازار می‌گردد.

روش مستقیم پروفیل با کیفیت بالاتر و دارای زاویه‌های تیز، ابعاد دقیق و همچنین خط جوش ثابت است. همچنین انحنا و اعوجاج آن در سطح کم است.

اما لبه‌های تیز در این روش باعث استهلاک قالبها می‌شود. از طرفی ماشین کاری و یا عملیات حرارتی پروفیل‌های تولیدی به روش مستقیم، نیازمند دقت بیشتری است. سرعت تولید روش مستقیم و راندمان آن نیز کمتر از روش غیر مستقیم است.

در روش تولید غیر مستقیم پروفیل ابتدا در دستگاه اصلی نورد انجام می‌گردد. در مقاطع بسته، لبه‌ها جوش خورده و شکل نهایی توسط قالب، هرزگردها و پیچش‌گیرها ایجاد می‌گردد.

انواع پروفیل:

• پروفیل‌های ساختمانی:
• پروفیل نورد گرم
• پروفیل نورد سرد
• پروفیل مرکب
• پروفیل‌های کامپوزیتی
• پروفیل‌های گالوانیزه

پروفیل‌ها گاهی بر اساس شکل سطح مقطع نیز دسته‌بندی می‌شوند. پروفیل‌ها با سطح مقطع‌های مختلفی همچون حروف انگلیسی I، T، U، H، نبشی‌های Y و L و شکل‌های استاندارد دیگر تولید می‌شوند. ممکن است پروفیل‌ها در شکل‌های دیگری نیز تولید شوند که در کاربردهای خاص مطرح است.

کاربرد پروفیل‌ها

بیشتر پروفیل‌های آلومینیومی یا آهنی در ساختن درب و پنجره‌ها و چارچوب آن‌ها استفاده می‌شوند.

از پروفیل‌های مربع و مستطیل با مقاطع کوچک در ساخت و تولید نرده‌های فلزی نیز استفاده می‌گردد. نرده‌های فلزی به کار رفته در درب و پنجره خانه‌ها، نرده‌های راه پله‌ها، نرده‌های دیوارهای کارخانجات، اطراف زمین‌های به عنوان حصار محافظ، در پیاده‌روها و خیابان‌ها با استفاده از انواع پروفیل‌ها ساخته می‌شود.

پروفیل‌هایی که به شکل مربع و مستطیل با ابعاد مقاطع بزرگ تولید می‌شوند و به نام پروفیل ستونی نیز شناخته می‌شوند، در ساخت ستون‌ها و اسکلت‌های فلزی ساختمان‌ها کاربرد دارند. البته این پروفیل‌ها در انواع دیگری وجود دارند که در خودروهای سنگین کاربرد دارند.

مهم‌ترین و بیشترین کاربرد پروفیل‌ها با شکل‌های مختلف در صنعت، مربوط به صنعت خودروست. از این پروفیل‌ها به منظورهای مختلف استفاده می‌شود. عمده مصرف پروفیل در صنعت خودروسازی در ساخت شاسی خودرو به منظور تحمل وزن و ضربه است.

گفتنی است پروفیل‌های با سطع مقطع Z، در پوشش سقف سوله‌ها استفاده می‌شوند.

پروفیل‌های فولادی به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

فولاد آرماتور بتنی نام میله های فولادی گرد صاف ، پروفیل و آجدار (میله های فولادی سازه ای/میله های تقویت کننده بتن) است که مقاومت کششی بالایی دارند و برای تقویت سازه ها یا اجزای بتنی مسلح یا برای تولید مش فولادی برای سازه های بتنی مسلح (جوش داده شده) استفاده می شود. توری اهنی.

فولاد تقویت کننده بتن پیش تنیده (میله های فولادی صاف ، آجدار ، پروفیل گرد) برای سازه های بتنی پیش تنیده استفاده می شود و بسیار قوی تر از فولاد تقویت کننده بتن است.

پروفیل های بزرگ (شکل های فولادی):

پروفایل I (تیرهای T دوگانه)

پروفیل H (تیرهای فلنج عریض)

پروفایل های U

پروفایل های T

فولاد زاویه ای (مساوی یا نابرابر)

پروفایل های خاص (اشکال غیر استاندارد)

میله ها یا پروفیل های گرد و مستطیل (مانند پروفیل های میله ای فولادی مستطیلی ، فولاد تخت)