از استنلس استیل آستنیتی چه می‌دانید؟

استنلس استیل چیست؟

استنلس استیل، فولادهایی با مقدار عناصر بالا هستند که توانایی مقاومت در برابر خوردگی را در محیط های خورنده و دماهای بالا دارا هستند.

استنلس استیل در ابعاد و اشکال مختلفی همچون ورق(ورق استیل و ورق فولادی)، لوله، پروفیل(پروفیل استیل، پروفیل فولادی)، میلگرد و… تولید و به بازار عرضه می ‌گردد.

فولاد زنگ نزن آستینی

فولاد زنگ نزن آستنیتی (Austenitic Stainless Steel) غالبا ترکیبی از آلیاژهای سه‌ تایی Fe-Cr-Ni با 20-16% کروم و 20-7% نیکل می‌ باشد.

از آنجایی که ساختار این فولادها در تمام دماهای عملیات حرارتی، آستنیت (آهن γ) باقی می‌ماند، به آنها فولادهای زنگ نزن آستنیتی می ‌گویند.

خواص استنلس استیل آستنیتی

استنلس استیل آستنیتی دارای خواص و کاربردهای متعددی است که از این میان، می توان به موارد زیر اشاره نمود:

غیر مغناطیسی
داکتیل
دارای مقاومت پایین تر نسبت به سایر گروه های استینلس استیل
قابلیت شکل پذیری بالا
قابلیت تحمل دما تا 475 درجه سانتی گراد
دارای خاصیت ضد خوردگی قوی
دارای قابلیت سخت کاری
مقاومت بالا در برابر خوردگی

آلیاژ های استنلس استیل آستنیتی متعددی وجود دارند که تحت دو گروه 2XX و 3XX و نام های تجاری دیگری تولید می شوند.

سرگروه آلیاژ های آستنیتی، آلیاژ معروف (8-18) 302 بوده و آلیاژ های دیگر بر پایه اصلاحات انجام شده بر روی آن به وجود آمده اند.

آلیاژ های استنلس استیل سری2XX

در آلیاژ های این سری نظیر 201، 202، 205، 216، 218، 219 و …، مقداری از عنصر گران قیمت نیکل با عناصر منگنز و نیتروژن جایگزین شده است.

بنابراین استفاده از این آلیاژ در بسیاری از موارد که مقاومت آن در برابر خوردگی کمتر از سری 3XX مورد نیاز باشد، مقرون به صرفه تر است.

از کاربردهای این سری از آلیاژ می‌توان به مواردی همچون استفاده در ظروف آشپزخانه، رینگ پیستون، قطعات تزیینی، مخازن و تجهیزات حمل مواد و … اشاره نمود.

آلیاژ های استنلس استیل سری 3XX

گروه استنلس استیل آستنیتی 3XX به طور کلی به چهار کلاس که در ذیل آورده شده استتقسیم بندی می شود.

کلاس A

در این گروه آلیاژ های استنلس استیل 301، 302، 303، 303Se، 304، 304L، 304N، 321، 347 و 348 قرار دارند.

که با کمی تفاوت در ترکیب شیمیایی آنها، می توان آنها را همان آلیاژ استنلس استیل 8-18 دانست.

مقاومت خوردگی کلی این آلیاژ ها با یکدیگر تفاوت چندانی ندارند، اما آن دسته از آلیاژهایی که عناصر آلیاژی بیشتری دارند، مقاومت خوردگی کمی بالاتر نیز دارند.

استنلس استیل آستنیتی

مثلاً مقاومت خوردگی آلیاژ استنلس استیل 304 از 301 و 302 بیشتر است.

آلیاژ خوش تراش 303 در این گروه دارای کمترین مقاومت خوردگی، مخصوصاً در مقابل خوردگی حفره ای است.

آلیاژ های استنلس استیل 321، 347 و 348 نیز دارای مقاومت به خوردگی مشابه استنلس استیل 302 و 304 هستند.

از طرفی، کربن موجود در آنها با افزودن تیتانیم یا نئوبیم، پایدار گردیده است تا بعد از جوشکاری پدیده حساسیت و خوردگی کنار درز جوش حاصل نگردد.

کلاس B

در این گروه تنها دو آلیاژ استنلس استیل 305 و 348 قرار دارند که درصد نیکل آنها نسبتاً زیاد (12 و 15%) می باشد.

از نظر مقاومت به خوردگی، بالاتر از کلاس A هستند.

آلیاژ های این کلاس برای انجام کارهای سرد همانند کشش های فوق عمیق به کار می روند.

کلاس C

دراین گروه آلیاژ های استنلس استیل 302B، 308، 309، 309S، 310، 310S، 314 قرار دارند.

آلیاژ های 302B با افزایش 2.5% سیلیسیم به آلیاژ استنلس استیل 8-18 به وجود آمده است.

این آلیاژ دز مقابل اکسیداسیون در دمای بالا مقاوم می باشد.

آلیاژ استنلس استیل 314 با افزایش کروم و نیکل به استنلس استیل 8-18 به وجود آمده است تا مقاومت خوردگی بالاتری به وجود آید.

همچنین با افزودن مقداری سیلیسیم مقاومت به خوردگی آن مخصوصاً در مقابل اسید سولفوریک افزایش یافته است و به همین دلیل دارای مقاومت زیاد در مقابل دمای بالا نیز هستند.